"Como profesora, as preguntas dos alumnos que máis me custa responder convincentemente son sobre porqué hai que estudar cousas que a eles lles parecen inútiles ou absurdas, como a Historia ou a Xeografía. Eu teño claro que me achegan a min, pero de todas as razóns que hai para estudar estas cousas, eu fágolles fincapé no necesarias que son estas disciplinas para comprender o mundo no que viven: as coordenadas de espazo e tempo, que á fin e ao cabo son as que tratan a Xeografía e a Historia, axúdannos a coñecer o sitio que ocupamos no mundo e a comprender de onde veñen todas as nosas realidades. Que todo iso lles pode parecer alleo e absurdo, pero que moitas das cousas que estudan teñen que ver coa súa vida real e que, queiran ou non, aféctanlles.
Por exemplo, queres saber por que tes ao teu lado a un compañeiro que vén de Ecuador? por que fala o mesmo idioma que ti? queres entender por que un señor, por nacer co apelido Borbón, vai ser "rei" e o Estado Español vaille a dar moita pasta (que virá dos impostos que ti pagues de maior)? por que o que digan uns señores europeos en Bruxelas vai repercutir - e moito - na túa vida? Todo iso é xeografía. Todo iso é Historia.
Algúns entenden que quero dicir, outro non. Eu non levo mal as preguntas, as protestas... son críos. É normal. Onde me desarman do todo e déixanme sen respostas é cando me din que todo iso lles dá igual. Que para que queren saber onde está Marrocos, se non van ir nunca. Para que coñecer o tipo de eleccións que hai en España, se eles non teñen a intención de votar xamais. Que lles escorrega que haxa unha guerra en Iraq, que media África estea a morrerse de fame ou que a Unión Europea diga "bla". Se nin sequera interésalles iso, imaxinádevos o complicado que me resulta facer que se interesen polo que facían señores de fai cinco séculos, por moi apaixonante que eu tente pintalo.
E, O que levo peor con diferenza, é esa actitude de orgullo co que exhiben a súa ignorancia e a súa cortedad de miras. Esa actitude de "non serve para nada, non me interesa. Iso que contas e ao que dedicas a túa vida é unha merda. Eu quero xogar á Play/ irme de compras ao Centro Comercial e xa". Téñena comigo, que ensino Historia, pero tamén que os profes de lingua, de bioloxía, de matemáticas. O desprezo polos libros, pola arte, pola Cultura, polas Ciencias... non é algo tan raro, e pode comigo.
Ultimamente esa actitude está máis de moda que nunca. Temos unha perfecta encarnación na ditosa Belén Esteban, que non sabe nada, non quere saber nada e se jacta diso. A mala educación, a zafiedad e a ignorancia postos nun pedestal día tras día. Todo o mundo apláudea porque ela é auténtica" (signifique o que signifique iso). Coñezo a moita xente á que lle gusta ver á Esteban e é curioso, porque hai toda clase de persoas entre o seu público. Entre eles, os que máis me chaman a atención son dous tipos: a xente que ten (ou cre que ten) máis educación que ela e vea como un divertimento, mesmo algúns como un consolo (eu son mellor que ela), ou os que son como ela, que viron como a ignorancia e a mala educación tamén pódenche facer triunfar na vida e que hai que sentirse orgulloso diso. Iso dáme medo: que se estenda e que sirva de exemplo a máis bobos, que opinen que o non saber nada é estupendo. Que o presumir de ser zafio e inculto convértase en politicamente correcto e sexa ben visto.
"Eh, que eu non quero axuda de ninguén, que non necesito axuda, leite" di a Esteban nun momento deste catro minutos de despropósitos. "Como eu non pillei esa revolución -o industrial- tres narices impórtame"- un argumento que podería empregar un dos meus peores alumnos.
En fin... o grande é que estou convencida de que a maior parte do público (e moitos dos das mesas) non tiñan nin idea de que a moza estaba a meter a gadoupa até o fondo e máis aló e rían e aplaudían porque o dicía o rexedor.
Entendédeme: eu non critico á xente que non sabe. Eu non sei moito de tantísimas cousas... tampouco creo que teña que ser motivo de vergoña o non estudar, o non falar correctamente ou o ter lagoas de coñecemento. O que me rebenta é a actitude contraria, a exhibición con orgullo da ignorancia e o menosprezo a calquera cousa que cheire a sapiencia. Dóeme o desprezo á educación, en todos os seus sentidos. Dóeme... e dáme unha pena que morro."
No hay comentarios:
Publicar un comentario