O goberno ultradereitista

A última que nos trae o goberno de Galiza é a campaña para promover o decreto 79/2010, un decreto que só quita espazo ao galego para introducir unha lingua foránea, o español (si, que quede claro, español de España, e galego de Galiza).
Realmente os pasos deste "goberno" si así se pode chamar á esta "panda" de personaxes que gobernan o país é increible.
Nunca imaxinaria unha campaña en contra da lingua orquestada polo propio Goberno (Fraga polo menos disimulaba un pouco...)

Así a donde vamos a chegar?

Logo das vacacións

Logo de non actualizar o blogue durante unhas semanas, pois estiven de vacacións, volvo a escribir neste pequeno caderno.
É un tema de moita actualidade a supresión dos touros en Catalunya, na que un grupo denominado de “esquerdas” como é o PSC votou maioritariamente en contra, incluso Montilla, o presidente da Generalitat.
Polo menos podemos eloxiar a responsabilidade de CiU, Esquerra e Esquerda Unida-IPC
Menos mal que neste país alguén sigue a ter un pouco de intelixencia

Bienal de Pontevedra

A Bienal de Pontevedra 2010 chega á súa trixésimoprimeira edición. Nesta ocasión estará dedicada ós países de Centroamérica e do Caribe e titularase UT(R)ÓPICOS. Con esta palabra quérese unir os conceptos de utopía e trópicos para subliñar a conexión entre un espazoxeográfico, que a historia asociou ó paradisíaco, e os proxectos de transformación, emancipación e modernidade que desde ese espazo se produciron.

É unha Bienal na que se continúa unha liña seguida en edicións anteriores sobre o multiculturalismo e o diálogo interterritorial, superador de visións localistas, que ofrece un novo discurso da nosa provincia e que pretende resaltar o papel que Pontevedra tivona historia e ten na actualidade como o de auténtica ponte de culturas e de civilizacións.

Debemos destacar a importancia e a diversidade de Centroamérica e o Caribe e, sobre todo, a transversalidade da Bienal de Pontevedra 2010 en canto á relación de Galicia cos citados países. A Bienal será unha produción en diálogo para dar visibilidade a esta zona xeográfica e á súa interrelación coanosa Comunidade.

A Bienal de Pontevedra 2010 artellarase en varias microexposicións:

* Ida e volta, que se erixenunpercorrido polo contexto histórico-artístico dos países da área en relación con Galicia, a través de artistas como Castelao, Arturo Souto, Maruja Mallo ou Eugenio Granell, entre outros.
* el aguacero, la siesta, el cañaveral, el tabaco, unhamostra de temas asociados ó traballo e á economía (as plantacións, o azucre, o bananeiro, a república bananeira, etc.), á pegada das revolucións de Cuba e Nicaragua, ós discursos postcoloniais, etc.
* Migracións-Mirando ó Sur, un proxecto expositivo producido polaAxencia Española de Cooperación sobre o tema da emigración.
* Friccións, un apartado no que se suscita un diálogo entre os fondos da colección histórica do Museo de Pontevedra e os artistas e obras contemporáneas.
* Arquivacción, unha exposición que suscita un percorridopola performance que tivo un gran desenvolvemento en toda a zona centroamericana e que ofrece unha reflexión social a través do vídeo documental e fotográfico.
* Tras-misións, nesta sección presentaraseunha selección de artistas novos a partir do traballo formativo desenvolvido por proxectos independentes de carácter educativo e impulsado por artistas locais de traxectoria internacional consolidada. O punto de partida serán as MisiónsPedagóxicas da II República, algúns de cuxos impulsores se exiliaron a América trala Guerra Civil española.

Estas exposicións complementaranse con intervencións artísticas que, en formato instalación, abordarán temáticas relacionadas co medio ambiente e a natureza.

A Bienal de Pontevedra 2010 terá como núcleos expositivos o Museo de Pontevedra, a sede da Deputación en Vigo e a zona portuaria de Vilagarcía de Arousa. Con esta iniciativa quérese abrir a Bienal e o propio Museo de Pontevedra a toda a provincia e a toda a cidadanía.

Quérese tamén que a Bienal, sen perder os seusacenos de identidade e o seu sentido central en torno á pintura, se abra definitivamente a outras manifestacións artísticas como a música, o cine, o vídeo, as performances ou as recreacións artísticas. Porque se pretende que a Bienal de Pontevedra 2010 saia á rúa, se abra, implique á cidadanía e converta a Pontevedra e a toda a provincia nunha permanente manifestación cultural.

Cataluña, o TC e nós

Finalmente, catro anos despois de ter sido aprobado polo pobo catalán, o Tribunal Constitucional español vén de desestimar, na súa maior parte, o recurso de inconstitucionalidade que o Partido Popular presentara contra o Estatuto de Cataluña. Dicía o procesualista uruguaio Couture que no Dereito o tempo é máis que ouro, é xustiza. E esta afirmación é plenamente valedeira para o caso que nos ocupa: nunca poderá ser compensada Cataluña –e, con ela, os demócratas galegos, vascos e españois– polo dano provocado polas dilacións do Tribunal Constitucional, máxime cando estas obedeceron a consideracións de conveniencia política. E nunca poderán tampouco os maxistrados –e con eles o PP e o PSOE– compensar os prexuízos inferidos ao prestixio da Xustiza e do Estado de Dereito españois.

E o caso é que o asunto tiña unha solución ben doada. Inadmitir a trámite o recurso por entender que o Estatuto de Cataluña, unha vez ratificado polo pobo catalán, fai parte do bloque da constitucionalidade e non pode, en canto que tal, ser obxecto de xuízo de constitucionalidade. Tal acontece noutros Estados compostos, sexan ou non federais, e así debería acontecer no Estado español se o PP e o PSOE asumisen a plurinacionalidade e atendesen máis aos valores democráticos do artigo 1 da Constitución –a liberdade, a xustiza, a igualdade e o pluralismo político– que á “unidade indisolúbel” da Nación española do artigo 2 garantida a medio do exército nun insólito, por inconcebíbel no constitucionalismo democrático, artigo 8. Mellor nos iría a todos, certamente, se se asumise que a convivencia debe asentar no consentimento e non na imposición. E por iso levan razón os partidos cataláns cando consideran gravísimo un fallo que se atreve a cuestionar o que Cataluña aprobara soberanamente.

E, porén, ao desestimar a maior parte das pretensións anulatorias do PP, o fallo abre para Galiza, unha oportunidade que faríamos mal en desaproveitar. Aínda descoñecendo os termos exactos da sentenza (e, con eles, o alcance preciso da segunda parte do fallo, aquela que condiciona a constitucionalidade de determinados preceptos a se interpretaren do xeito especificado nos fundamentos xurídicos) podemos concluír que o Tribunal Constitucional non elimina a referencia a Cataluña como Nación no preámbulo e admite que no articulado se faga referencia aos “símbolos nacionais” de Cataluña. Que avala a plena igualdade xurídica entre o catalán e o castelán e que o primeiro sexa, como lingua propia de Cataluña, a lingua normal e vehicular para os poderes públicos cataláns e no ensino. E que se confirma, en xeral, a constitucionalidade do alongamento e da blindaxe competencial operada através do Estatut de 2006 así como a regulación, bilateral, do financiamento e do novo marco de relacións entre Cataluña e o Estado.

Tócalle a Núñez Feijoo. É a súa vez. El que adiara até o fallo sobre o Estatuto de Cataluña calquera decisión sobre a elaboración dun novo Estatuto para Galiza ten agora que decidir. Decidir se vai ser responsábel de que o noso país fique nun estatus –canto a recoñecemento nacional, réxime lingüístico, dereitos, competencias e financiamento– inferior ao logrado por Cataluña ou se vai impulsar, como presidente de Galiza, a reforma que a maioría dos galegos e das galegas agardamos. Tempo non lle sobra.

Carlos Aymerich

Guillerme esixe a abertura do Panteón de Galegos Ilustres e cualifica de indigno o comportamento de Feijóo

O portavoz nacional do BNG, Guillerme Vázquez, e a secretaria xeral de Galiza Nova, Iria Aboi, interviñeron hoxe á tarde nun acto público pola apertura do Panteón de Galegos Ilustres, en San Domingos de Bonaval. No acto, celebrado ás portas da igrexa, o líder do BNG esixiu á Xunta que adopte medidas para que o Panteón de Galegos Ilustres volva a ser aberto ao público e criticou a Feijóo “por non mover un dedo para liberar a Castelao e a Rosalía”.

“Rosalía e Castelao están secuestrados, vedados ao público”, afirmou o portavoz nacional. Unha decisión caprichosa do poder xudicial español permite que a Igrexa Católica recupere a propiedade sobre a Igrexa de San Domingos do Bonaval e a Igrexa tomou a decisión de fechar o Panteón, de clausurar entre catro paredes os nosos símbolos nacionais por excelencia, explicou.


Neste sentido, criticou que Feijóo “non move nin un dedo para liberar a Rosalía e Castelao”. “Imaxinemos por un momento que os norteamericanos non puidesen acceder ao monumento a Lincoln ou que aos franceses lles fose vedada a entrada a Des Invalides para ver a tumba de Napoleón, matinemos que acontecería en Catalunya se alguén se apropiase da estatua de Maciá ou que ocorrería se alguén podase a árbore de Guernica”, sinalou na súa intervención. “Non hai ningunha nación digna que puidese tolerar agresións desa envergadura ao seu patrimonio máis simbólico, a aquilo que os identifica como pobo, aquilo que os singulariza e lles dá personalidade”, dixo. “Por iso proclamo aquí, con toda solemnidade, que o Goberno galego -e en especial o seu presidente- non está actuando neste asunto coa dignidade que cabe esixir a quen é titular do poder executivo do autogoberno deste País”, afirmou.

Así, sinalou que “para os partidos estatais, Rosalía e Daniel continúan a ser figuras incómodas, non por nada, senón porque tamén os incomoda -e os enerva- a condición nacional de Galiza”. “Abrazar Rosalía e Daniel, permitir que os escolares por exemplo se acheguen a este Panteón, é tanto como abrazar a idea de que Galiza é tan nación como a que máis”, explicou.

“Non gostan de Rosalía e Daniel; en todo caso, están dispostos a aceptaren unha visión espartillada, simplificadora e manipuladora dos nosos símbolos nacionais, unha visión, por tanto, ocultadora das súas facetas emancipadoras”, dixo.

Espazo laico e público

Os cartaces foron pendurados das grades da porta principal do edificio
Para o líder nacionalista, “é preciso, pois, que a Xunta de Galiza tome cartas no asunto e adopte as medidas precisas para que o Panteón de Galegos Ilustres volva a ser un espazo laico e público”.

“O BNG é incómodo para os poderosos de hoxe, precisamente polos mesmos motivos que foron incómodos para as elites do pasado Rosalía e Daniel”, sinalou. “Rosalía e Daniel eran incómodos porque se enfrontaron resoltamente coas forzas reaccionarias que pretendían que nada mudase, que Galiza continuase sendo un país inconsciente de si mesmo, que as súas clases populares continuasen emigrando e sendo sangradas pola explotación e condenadas á miseria e á falta de instrución básica”, destacou.

“Nós somos tamén pobo galego, conscientemente galego, rebeldemente galego, e tamén nos enfrontamos resoltamente con forzas reaccionarias”, afirmou.

Deste xeito, Guillerme Vázquez lembrou que “tal día como hoxe, hai 74 anos, o pobo galego votaba a prol do seu primeiro Estatuto de Autonomía, 74 anos despois, a dereita española goberna Galiza e faino sen a menor ambición nacional”.

O líder do BNG subliñou que hoxe, igual que hai 74 anos, o nacionalismo continúa a ser a antítese da dereita reaccionaria española, a mesma que tolera o secuestro de Rosalía e Castelao.

Pola súa parte, a secretaria xeral de Galiza Nova, Iria Aboi, destacou que "pechando este Panteón pretenden pecharnos os ollos a Galiza, pechar a capacidade para termos memoria e aprender do pasado, mutilando a fonte da que bebemos no presente". "Para calquera pobo, e sobre todo para un pobo negado como é o galego, termos pasado, termos memoria, significa autoafirmarnos como nación que somos no mundo", engadiu.

190000 libros van ser tirados por estar en galego

190.000 libros de texto gratuítos para as familias, adquiridos polo goberno bipartito, van ir parar ao lixo, a pesar de teren unha vida útil de dous anos máis. Así o recoñece a propia Consellaría de Educación aos medios de comunicación que se fixeron eco da noticia. O motivo? Eses manuais están en galego e refírense a materias científico-técnicas cuxa docencia no noso idioma quere prohibir o goberno Feijóo a través do decretazo 79/2010.

Cómpre que a sociedade o saiba. Temos que movernos por riba das mordazas mediáticas do PP para que se coñeza que o presidente da Xunta ordena deitar ao caldeiro do lixo todos estes manuais, cuxo valor económico a Asociación Galega de Editores estima en 3,8 millóns de euros. Todos estes libros de texto non son substituídos porque houbese algunha descuberta excepcional neses ámbitos de coñecemento que os convertese en anticuados, nin porque houbese mudanzas no temario, nin porque tivesen erros pedagóxicos, nin por ningún outro motivo racional e comprensíbel. O único que lles acontece é que teñen un erro insubsanábel, un pecado orixinal: están escritos en galego, ese idioma que "por tradición" (Jesús Vázquez Abad dixit) non está feito para disciplinas como as matemáticas, a física, a química e a tecnoloxía.

É hora de cambialo